Co w trawie piszczy Episod 2

Pierwsze odwiedziny od dwóch lat w pasiece za mną, wrażenia jak zawsze miłe, czwarty pszczelarz i kolejny co mnie do pszczelarstwa pociąga.

W olsach choć jeszcze trochę lodu, zaczyna się życie, wybijają kaczeńce, myszołowy krążą nad swoimi gniazdami.

Nie rozumiem polityki naszych leśników, jedno drzewo, cztery dziuple i zaznaczone do wycinki, choć prawo na to zabrania, sami psują i tak nadwątloną swoją opinię.

Jeszcze jestem w stanie zrozumieć wycinkę takich drzew, które notabene i tak tylko na opałówkę się nadają, gdyby w zamian cztery budki różnych typów powiesili. A nie powieszą nic, lub dwie na krzyż.

Śmieszą mnie te znaki o ostoi zwierzyny, w koło pełno ambon, w trakcie rykowiska, to aż od huku ptaki się wynoszą, a dla zwykłego przyrodnika zakaz wstępu. Toć ja po cichu na zdjęcia tylko idę.

Potrzosy i skowronki polne nie dały się złowić w obiektywie, za to żurawie ze znacznej odległości można focić.

Zakwitł już i wawrzynek wilczełyko, nie od parady tak się nazywa, jego owoce, kwiaty są naprawdę zabójcze. To nasz pierwszy z kwitnących krzewów, zresztą pod ochroną.

Bobry są mistrzami w inżynierii wodnej i darmowymi robotnikami od retencji, że w tak małym móżdżku tyle pomyślunku. Co niektórzy może na nie narzekają, ja się cieszę bo dzięki nim wróciły m.in. bociany czarne.

Zachód zapowiadał się dobrze, a był nijaki.

Dzień wcześniej wyglądał trochę lepiej.

Po ponad 19 kilometrach kolana padają, ale gęba się cieszy.

fot. i tekst Damian Bujnowski