Modraszek arion (Phengaris arion)
Będący pod ochroną ścisłą i spotykany na niewielu stanowiskach, właściwie nie występujący już na zachodzie kraju, największy z naszych modraszków i z bardzo ciekawą biologią rozwoju.
Motyl jest niesamowicie szybki, przesiadujący często na szczytach sosenek, 3 -4 metry nad ziemią. Najłatwiejszy do ujęć w kadrze przed zachodem słońca, lecz nie rozkładający w tym czasie skrzydeł. Nie dziwię się, że lepidopterolodzy uganiają się za nim z siatką na motyle.
Związany z siedliskami piaskowymi, głównie murawami napiaskowymi i kserotermicznymi, czasem lasostepami.
Szczyt występowania to lipiec, ale może pojawić się już w czerwcu. Motyl żyje tylko kilka dni, przepoczwarza się nie równomiernie dlatego spotykany około 1,5 - 2 miesiące.
Rośliną żywicielską gąsienic jest macierzanka, dorosły motyl żywi się nektarem kwiatów różowych, fioletowych.
Gąsienice gdy osiągają ok. 5mm spadają na ziemię, a następnie zbierane są przez mrówki do mrowiska. Wszystko dzieje się dzięki zachęcającej wydzielinie wytwarzanej przez gąsienicę i zlizywanej przez mrówkę.
W mrowisku gąsienica jest już tylko pasożytem zjadającym larwy i jaja mrówek. Po ok. 10 miesiącach żerowania i zjedzeniu ok. 200 mrówczych larw przepoczwarcza się w wierzchniej warstwie mrowiska.
Przepoczwarczenie i ucieczka z mrowiska dzieje się zawsze wcześnie rano, kiedy mrówki są jeszcze mało aktywne i nie zdolne do zabicia motyla, któremu brakuje już feromonowej zasłony.
(podlaski samczyk modraszka ariona)
Damian Bujnowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz